Mi heimekyrkje, Hamre, er bygd om lag hundre år etter reformasjonen. Ho har rikt dekorerte veggar og tak, og ho er utsmykka og innreia med gjenstandar frå den eldre katolske kyrkja. Slik fortel bygget at vi høyrer til i ein større samanheng. Eg opplever at det fordjupar alt som skjer i kyrkja. I dag høyrer eg til Frogner kirke frå 1907, og eg gler meg kvar dag over det vakre og varme rommet som glasmaleria og gullmosaikkane skaper. Fleire av reformatorane valde å kaste kunsten ut av kyrkja, men ikkje Luther. Eg kunne få lyst til å bøye hovudet i takk til skulpturen av han oppe på den eine sideveggen i Frogner. Men eg veit ikkje om han ville likt det.
Margunn Sandal
Sokneprest i Frogner, Oslo